دکتر عابدی در مصاحبه با رادیو اقتصاد اظهار داشت: با توجه به تحولات اقتصادی و نوسان قدرت خرید و همچنین کاهش نسبی درآمدها ، قدرت واقعی درآمدی بازنشستگان کاهش می یابد که البته می توانند در این دوره هم با توجه به تجارب و دانش خود در کارهای پاره وقت مشارکت کنند تا درآمد خود را افزایش دهند.

وی افزود: بازنشستگی نباید به دلیل تعطیلی فعالیت اقتصادی باشد بلکه بازنشستگان می توانند در حوزه های خصوصی و تعاونی همکاری کنند و البته انتظار می رود که دولت حمایت های خود را نیز افزایش دهد.

این جامعه شناس گفت: در دوره بازنشستگی تعداد فرزندان و نوادگان افزایش می یابد و رفت و آمدهای آنها باعث افزایش هزینه ها خواهد شد . بازنشستگی بر ارتباطات ، منزلت اجتماعی ، خلق و خوی خانواده تاثیر منفی و پرهزینه و مسایل اقتصادی ، اوقات فراغت و مشکلات بهداشتی خانواده تاثیر مثبت دارد .

این جامعه شناس با بیان اینکه بازنشستگی و سالمندی مرحله خاصی از زندگی انسان است ، گفت : کارهای پاره وقت یکی از روش های افزایش درامد است تا زمینه های معیشتی به راحتی مدیریت شود.

بنابراین گزارش پیری و سالخوردگی ، آخرین مرحله چرخه زندگی انسانها به شمار میرود. در این دوران افراد سالمند بیش از هر دوره دیگر نیاز به حمایت و تامین زندگی دارند .

دولتها نیز بر این اساس حمایت از این اقشار را وظیفه عمومی خود دانسته و امروزه در بیش از 170 کشور دنیا ، شاهد این هستیم که افراد با رسیدن به یک سن خاص و طبق ضوابط معین مورد حمایت ساز و کارهای تامین اجتماعی دولتها قرار می گیرند. 

در ایران سن بازنشستگی معمولا بین 50 تا 65 سال است با توجه به اینکه امید زندگی در مناطق شهری کشور حدود 69 تا 70 سال است برآورد شده است و با عنایت به افزایش در خور توجه جمعیت ، میتوان گفت در کشور ما نیز جمعیت نسبتا در خور ملاحظه ای در وضعیت بازنشستگی و سالمندی به سرمیبرند ، که در آینده نیز با ضریب بیشتری شمار آنها افزایش خواهد یافت.

افزایش تعداد بازنشستگان و سالمندان و بالا رفتن سالهای عمر لزوما توجه به وضعیت این گروه اجتماعی را افزون تر از پیش می کند .

ایران در حال حاضر کشوری جوان است بطوری که بیش از نیمی از جمعیتش را افراد زیر 30 سال تشکیل می دهد . همین موضوع موجب شده سیاستگذاران کشور عمده توجه خود را معطوف به رفع نیازهای قشر جوان جامعه کنند . این درحالی است که جامعه جوان امروزی طی دو سه دهه آینده به سن بازنشستگی می رسد و این موضوعی نیست که بتوان براحتی از کنار آن گذر کرد . 

تا جایی که اغلب افراد می دانند بازنشستگی برهه ای از حیات کارکنان است که دیگر ضرورتی ندارد تا کار و فعالیت کنند . می توانند در خانه بمانند به ورزش و مطالعه یا مسافرت بپردازند یا کاری که مورد علاقه آنهاست در چارچوب درآمد و منابعی که در اختیار دارند انجام دهند . 

هرگاه فرد برای سازمان یا شرکتی کار کرده است که طرحهای قانونی و مناسب برای پرداخت حقوق و پاداش دارند و یا اگر خود پس اندازی دارد و یا سرمایهگذاریهایی کرده است در او اطمینان و تامین خاطری وجود دارد که برای این بازنشستگی درآمد مکفی در اختیار خواهد داشت تا زندگی آرام و راحتی داشته باشد.

اما گاهی این درامد کافی نیست و مشکلاتی هم ایجاد می کند که داروی ان هم پس انداز در دوره فعالیت و اشتغال است تا خود را در برابر بیم های اینده ، بیمه کنیم.

قانون طلایی جهانی هم می گوید حداقل باید 10 تا 20 درصد درامد خود را پس انداز کنیم.